شاگردي ازاستادش پرسيد:عشق چيست؟

استاددرجواب گفت:به گندم زاربرو وپرخوشه ترين شاخه رابياور،امادرهنگام عبورازگندم زار،به يادداشته باش كه نمي تواني به عقب برگردي تاخوشه اي بچيني!

شاگردبه گندم زاررفت وپس ازمدتي طولاني برگشت.

استادپرسيد:چه آوردي؟

وشاگردباحسرت جواب داد:هيچ!هرچه جلومي رفتم،خوشه هاي پرپشت ترميديدم وبه اميدپيداكردن پرپشت ترين،تاانتهاي گندم زاررفتم.

استادگفت:عشق يعني همين!

شاگردپرسيدپس ازدواج چيست؟

استادبه سخن آمدكه:به جنگل برووبلندترين درخت رابياور.امابه يادداشته باش كه بازهم نمي تواني به عقب برگردي!

شاگردرفت وپس ازمدت كوتاهي بادرختي برگشت.

استادپرسيدكه شاگردراچه شدواودرجواب گفت:به جنگل رفتم واولين درخت بلندي راكه ديدم،انتخاب كردم.ترسيدم كه اگرجلوبروم بازهم دست خالی برگردم.همين!!