Həzrət Əli (ə) öz səhabəsindən bir kişini göndərdi ki, xəvaricə qoşulmaq istəyən, lakin o həzrətdən qorxan Kufə ordusundan bir qrupunun indi nə edirlər? Kişi onun yanına qayıtdığı zaman Həzrət ondan soruşdu: Aya razılaşıb qaldılar və ya qorxub getdilər?
Cavab verdi:  Ey Əmirəlmöminin! Getdilər.
O zaman imam buyurdu: Səmud tayfasının uzaq qaldığı kimi Allahın rəhmətindən uzaq qalsınlar. Əgər nizə ucları onlara tərəf tuşlanarsa və qılınclar onların başlarına endirilərsə, etdiklərindən peşman olacaqlar. Bu gün şeytanın istəyi onları ayırmaq və pərakəndə etmək idi və belə etdi.

Sabahdır ki, ondan bezəcəklər və onlardan uzaqlaşacaqdır. Onlara hidayət yolundan çıxmaq və zəlalət, korluq bataqlığına düşmək, haqqa etiraz etmək və zəlillik vadisində itaətsizlik bəsdir.

NƏHCÜLBƏLAĞƏ 180-ci xütbə

insanlar dünyanın balasıdılar və heç insanı öz anasın     sevməyə qınamaq olmaz
(hikmət303 nəhcülbəlağə)

insanın yazix balası , ölümünün və xəstəlıginın östü örtülu,əməlləry bütün yazilır,bircə mıqmıqa onu incıdir və bir az su onun boğazında qalaraq onu öldürə bilər və tərləmaq onu çirkin edər
(hikmət419 nəhcülbəlağə)

ən ağır günah odur kı günah eliyən onu yüngül (xirda)bilə
 (hikmət477 nəhcülbəlağə)