"Hökmranlıq etdiyin bölgə sənin azuqən deyil, sənin boynunda əmanətdir və səndən aşağı olan şəxsin hökmranı olması istənilib.
Sənə olmaz ki, istədiyini rəiyyətə fərman verəsən.

Yaxud özünü böyük işə qarışdırasan. Məgər sənə bir göstəriş gəlmiş ola. Allah-taalanın əmlakından sənin əlində əmlak vardır. Sən xəzinədarsan ki, onu mənə təslim edəsən. Ümid var ki, mən sənin üçün ən pis vali olmayam. Vəssalam."

NƏHCÜLBƏLAĞƏ   3-cü məktub

Həzrət Əli (ə) öz səhabəsindən bir kişini göndərdi ki, xəvaricə qoşulmaq istəyən, lakin o həzrətdən qorxan Kufə ordusundan bir qrupunun indi nə edirlər? Kişi onun yanına qayıtdığı zaman Həzrət ondan soruşdu: Aya razılaşıb qaldılar və ya qorxub getdilər?
Cavab verdi:  Ey Əmirəlmöminin! Getdilər.
O zaman imam buyurdu: Səmud tayfasının uzaq qaldığı kimi Allahın rəhmətindən uzaq qalsınlar. Əgər nizə ucları onlara tərəf tuşlanarsa və qılınclar onların başlarına endirilərsə, etdiklərindən peşman olacaqlar. Bu gün şeytanın istəyi onları ayırmaq və pərakəndə etmək idi və belə etdi.

Sabahdır ki, ondan bezəcəklər və onlardan uzaqlaşacaqdır. Onlara hidayət yolundan çıxmaq və zəlalət, korluq bataqlığına düşmək, haqqa etiraz etmək və zəlillik vadisində itaətsizlik bəsdir.

NƏHCÜLBƏLAĞƏ 180-ci xütbə