حیدر بابایه سلام - استاد شهریار

حيدربابا ، ايلديريملار شاخاندا
سئللر ، سولار ، شاققيلدييوب آخاندا قيزلار اوْنا صف باغلييوب باخاندا
سلام اولسون شوْکتوْزه ، ائلوْزه ! منيم دا بير آديم گلسين ديلوْزه

تورکجه بایاتی توپلومو(دوبیتی های ترکی)بخش چهارم

گئجه نين آيينا باخ ، اولدوزون سايينا باخ يار يولوندا جان اودوزدوم ، وئرديگي پايينا باخ

آچيلميشام گول كيمي ، اوخورام بولبول كيمي ديمه منيم كؤنلومه ، ساراللام سونبول كيمي...

منه باخ

چکــــرم نازینی نازلان گــــوزی جیــــــران منه باخ

منه باخ سئــــوگلی جانان جــان الانسان منه باخ

حسرتین دن یانارام شمـع کیمی هرگون گئجه لر

نه دوربسان سونور عـومرین شمعی جانا منه باخ

سینه ایچــره اورگیــــــم هر گئجه لر قـــان اغلار

قــوی اولوم هر گئجه قـوربان سنه جانان منه باخ

یانیروق عشـــق اودینــا هر بیـــــری میز بیر یاندا

گل قـــوتارسین بو فـراقین گورلیـــم سن منه باخ

سـاخلارام گوزلریم اوستینده عــــزیزم سنی من

سینه ام اوستــــونده یاتان گـــوزلرنی آچ منه باخ

قــــوی سنه کولکه اولــــــوم دالدالانیم قــامتینه

یول گئدنده گوزلیــــــم بیر دو لان هــردن منه باخ

ایستمه عشــــق اودینا من قــوجالان واختا یانام

آتش عشقینی ســــوندرماق اوچـون بیر منه باخ

ای عزیزیم نئیه صـــدرانی قویورسان غریب غربته

سن قریب کونلیمی یاد ایله سون هردن منه باخ

همای رحمت

۱	علی ای همای رحمت توچه آیتی خدارا	که به ماسوافکندی همه سایه همارا
۲	دل اگرخداشناسی همه دررخ علی بین	به علی شناختم من به خداقسم خدارا
۳	مگرای سحاب رحمت توبباری ارنه دوزخ	به شرارقهرسوزدهمه جان ماسوارا
۴	بروای گدای مسکین درخانه ی علی زن	که نگین پادشاهی دهدازکرم گدارا
۵	به جزازعلی که گویدبه پسرکه قاتل من	چواسیرتوست اکنون به اسیرکن مدارا؟
۶	به جزازعلی که آردپسری ابوالعجایب	که علم کندبه عالم شهدای کربلارا؟
۷	چوبه دوست عهدبنددزمیان پاک بازان	چوعلی که می تواندکه به سربردوفارا؟
۸	نه خداتوانمش خواندنه بشرتوانمش گفت	متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را!
۹	به دوچشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت	که زکوی اوغباری به من آرتوتیارا
۱۰	به امیدآن که شایدبرسدبه خاک پاید	چه پیام هاسپردم همه سوزدل صبارا
۱۱	چوتویی قضای گردان به دعای مستمندان	که زجان مابگردان ره آفت قضارا
۱۲	چه زنم چونای هردم زنوای شوق اودم؟	که لسان غیب خوش تربنوازداین نوارا
۱۳	«همه شب دراین امیدم که نسیم صبحگاهی	به پیام آشنایی بنوازدآشنارا»
۱۴	زنوای مرغ یاحق بشنوکه دردل شب	غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا