| ۱ |
علی ای همای رحمت توچه آیتی خدارا |
که به ماسوافکندی همه سایه همارا
|
| ۲ |
دل اگرخداشناسی همه دررخ علی بین |
به علی شناختم من به خداقسم خدارا |
| ۳ |
مگرای سحاب رحمت توبباری ارنه دوزخ |
به شرارقهرسوزدهمه جان ماسوارا |
| ۴ |
بروای گدای مسکین درخانه ی علی زن |
که نگین پادشاهی دهدازکرم گدارا |
| ۵ |
به جزازعلی که گویدبه پسرکه قاتل من |
چواسیرتوست اکنون به اسیرکن مدارا؟ |
| ۶ |
به جزازعلی که آردپسری ابوالعجایب |
که علم کندبه عالم شهدای کربلارا؟ |
| ۷ |
چوبه دوست عهدبنددزمیان پاک بازان |
چوعلی که می تواندکه به سربردوفارا؟ |
| ۸ |
نه خداتوانمش خواندنه بشرتوانمش گفت |
متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را! |
| ۹ |
به دوچشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت |
که زکوی اوغباری به من آرتوتیارا |
| ۱۰ |
به امیدآن که شایدبرسدبه خاک پاید |
چه پیام هاسپردم همه سوزدل صبارا |
| ۱۱ |
چوتویی قضای گردان به دعای مستمندان |
که زجان مابگردان ره آفت قضارا |
| ۱۲ |
چه زنم چونای هردم زنوای شوق اودم؟ |
که لسان غیب خوش تربنوازداین نوارا |
| ۱۳ |
«همه شب دراین امیدم که نسیم صبحگاهی |
به پیام آشنایی بنوازدآشنارا» |
| ۱۴ |
زنوای مرغ یاحق بشنوکه دردل شب |
غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا |
